తిరుప్పావై - పంతొమ్మిదివ పాశురము

తిరుప్పావై - పంతొమ్మిదివ పాశురము

శ్రీ గురుభ్యోనమః

జై శ్రీ కృష్ణ

జై శ్రీమన్నారాయణ

నీళాతుంగ స్తనగిరితటీ సుప్తముద్బోధ్య కృష్ణం

పారార్థ్యం స్వం శ్రుతి శత శిర స్సిద్ధ మధ్యాపయంతీ!

స్వోచ్ఛిష్టాయామ్ స్రజినిగళితమ్ యా బలాత్కృత్య భుంక్తే

గోదా తస్యై నమ ఇదమిదం భూయ ఏవాస్తు భూయః

ప్రియ భగవత్ బంధువులారా!

ఇప్పుడు తిరుప్పావై 19 వ పాశురంని చదువుదాం.

కుత్తు విళక్కెరియ కోట్టుక్కాల్ కట్టిల్ మేల్

మెత్తైన్ఱ పంచశయనత్తిన్ మేలేరి

కొత్తలర్ పూంగుళల్ నప్పిన్నై కొంగైమేల్

వైత్తుక్కిడంద మలర్ మార్ పా! వాయ్ తిఱవాయ్

మైత్తడంకణ్ణినాయ్! నీ ఉన్న మణాళనై

ఎత్తనై పోదుం తుయిలెళ వొట్టాయ్ గాణ్ 

ఎత్తనై ఏలుమ్ పిరివాత్త గిల్లాయాల్

తత్తువమన్ఱు తగవేలోర్ ఎంబావాయ్ || 19 ||

ఇప్పుడు ఈ పాశురం యొక్క అర్థం చూద్దాం.

బంగారంతో తయారుచేసిన గుత్తు దీపములు వెలుగుతుండగా, ఏనుగు దంతములతో చేసిన కోళ్ళు గల మంచం మీద, అందంగా, తెల్లగా, మెత్తగా, చల్లగా, ఎత్తుగా, వెడల్పు కలిగిన విశాలమైన పాన్పుపై (పరుపుపై), అప్పుడే వికసిస్తున్న గుత్తులు గుత్తులుగా వున్న పువ్వులు తలలో ముడుచుకుని, అందమైన కేశములు కలిగిన నప్పిన్న పిరాట్టి (నీలాదేవి) అటువంటి సుఖవంతమైన పరుపు మీద నిద్రిస్తుండగా, ఆమె వక్షస్థలంపై (స్తనములపై) తల ఉంచి హాయిని అనుభవిస్తున్న విశాలమైన వక్షస్థలం గల..

ఓ శ్రీ కృష్ణా! ఓ స్వామీ! నోరు తెరిచి మాతో మాట్లాడవయ్యా! విశాలమైన కన్నులకు.. అందంగా వున్న నల్లని కాటుక దిద్దుకున్న ఓ నీలా దేవీ! నీ భర్త.. నీ దగ్గరనుంచి లేవడం నీకు ఇష్టం లేదా! ఆయన కౌగిలి నుంచి బయటపడలేకపోతున్నవా! ఎంతసేపు లేవకుండా ఉంటావు? ఎంతసేపు ఆయన్ని లేవనియ్యకుండా ఉంటావు? ఆయన్ను వదిలి ఉండలేక పోతున్నావా! అంత విరహాన్ని భరించలేక పోతున్నావా! ఇది నీ స్వభావానికి, స్వరూపానికి తగదు సుమా! నీవంటి దయగల తల్లికి ఇది న్యాయమా! అని ఆండాళ్ తల్లి ప్రార్థిస్తుంది, అర్ధిస్తుంది.

క్షణమైనను శ్రీకృష్ణుని ఎడబాటు సహింపలేకున్నావే? నీవలె మేము కూడా అతనికి కావలసినవాళ్ళమేకదా! కాబట్టి కరుణించి కొంచెం అవకాశం యివ్వు తల్లీ! అట్టి అవకాశము నీవు యిచ్చినట్లయితే.. మేము చేసే యీ అద్వితీయమైన ధనుర్మాస వ్రతము భగవత్కైంకర్యరూప మంగళ వ్రతముగా సమాప్తి చెందుతుంది. ఇందుకు యే మాత్రమూ సంశయము లేదు అని ఆండాళ్ తల్లి నీలాదేవినీ, శ్రీకృష్ణుడినీ వేడుకొంటుంది. 

కమలాకుచ కస్తూరి 

కర్దమాంకిత వక్షసే 

యాదవాద్రి నివాసాయ 

సంపత్ పుత్రాది మంగళమ్

అని మంగళం పాడుతుంటే ఆయనని ఏమని వర్ణిస్తున్నాం. అమ్మ తన వక్షస్థలానికి కుంకుమను పూసుకుంటుంది. ఆయన అమ్మని ఆలింగనం చేసుకుని దేహమంతా ఆ కుంకుమను అంటించుకున్నాడు. ఓహో అలాంటి స్వామీ నీకు మంగళం. ఏమిటండీ ఈ వర్ణన అనిపిస్తుంది. ఇదంతా తప్పు అని అనేవారు కొందరున్నారు. కానీ ఈ వర్ణనలు చెప్పేది జగత్ కారణమైన పరమాత్మను మరియు జగన్మాత అయిన అమ్మను గురించి. వారిరువురి శృంగారమే లేకపోతే నీకు జన్మ అనేది ఉందా! లోకంలో అమ్మ అందానికి.. నాన్న వశమైనప్పుడే కదా నీకు ఒక జన్మ అనేది లభించింది. కర్మ భారం తొలగించుకోవడానికి ఒక అవకాశం ఏర్పడింది. అలాంటి అందాన్ని స్మరించని బ్రతుకూ ఒక బ్రతుకేనా! అయితే ఆ అమ్మ అందం.. నీవు ఉపాసించదగినదే కానీ అనుభవించదగినది కాదు. ఆ అందం నీకు జీవితాన్ని ఇచ్చేది. అదే అందం నాన్నకు భోగ్యం. నీకు ఉండాల్సిన జ్ఞానం ఇది. ఇప్పుడు ఈ జ్ఞానంతో ఆ సౌందర్యాన్ని దర్శించు అప్పుడు తప్పులేదు. ఉపనిషత్తులు ఈ విషయాన్ని మనకు తెలిపాయి. అందుకే ఆండాళ్ తల్లి సృష్టికి ముందు ఉండే దశని ఈ పాశురంలో వర్ణిస్తుంది.

నిన్నటి రోజు అమ్మ లేచి తలుపు తెరుద్దామని అనుకుంది. కాని అంతలోనే స్వామి..నేనే తెరుస్తాలే అని అమ్మని లేవనీయకుండా.. ఒక్కసారి అమ్మ చేయి లాగే సరికి ఆవిడ ఆయన వక్షస్తలంపై వాలిపోయింది. ఆమె స్పర్శతో ఆయన ఒంటిపై సృహ కాస్త కోల్పోయాడు. ఆయన లేచి తలుపు తెరుద్దామని లేస్తుంటే ఇప్పుడు అమ్మ స్వామిని వదలలేదు. బయటనుండి ఇది గమనించిన గోపికలు లోపల సన్నివేశాన్ని ఇలా పాడుతున్నారు.

కుత్తు విళక్కెరియ చుట్టూ గుత్తు దీపాలు వెలుగుతున్నాయి, ఆ దీపాలు అవి వెలుగుతూ పక్కన ఉన్న వాటిని కనిపించేట్టు చేస్తున్నాయి. అవే నీకన్నా ఉత్తములు కదా అమ్మా!! నీవు తలుపు తెరవడం లేదు సరికదా స్వామిని కూడా తలుపు తెరవనివ్వటం లేదు అన్నట్లుగా నిందలు మోపారు. 

గతంలో "కువలయాపీడాన్ని" చంపి దాని దంతాలతో నీలాదేవికి ఒక మంచాన్ని చేయించి ఇచ్చాడు స్వామి. కోట్టుక్కాల్ ఏనుగు దంతాలతో చేసిన పాదాలు కల కట్టిల్మేల్ కట్టె మంచంలో మెత్తెన్ఱ మెత్తటి అతి సుకుమారమైన, పంచ శయనత్తిన్ పంచశయనంపై మేల్ ఏఱి పడుకొని ఉన్నారు. కొత్తలర్ పూంగురల్ గుత్తులు గుత్తులుగా పుష్పాలను కేశాలలో కల నప్పిన్నై ఆ అందగత్తే కొంగైమేల్ వక్షస్తలం వైత్తుక్కిడంద స్పర్శచే మైకంలో పడి ఉన్న మలర్ మార్బా! వక్షస్థలం వికసించి ఉన్న స్వామీ వాయ్ తిఱవాయ్ నోరైనా తెరువచ్చుకదా.

అంతలోనే.. సరే తలుపు తెరుద్దామని స్వామి లేస్తుంటే, ఇప్పుడు అమ్మ.. వద్దు నేనే తెరుస్తా అని ఆయనను ఆమె కంటి చూపుతోనే వద్దని అనటంతో, బయటనుండి వీళ్ళు ఆయన బయటికి వస్తానంటే రానివ్వటంలేదు అని అమ్మను పాడటం మొదలుపెట్టారు. మైత్తడం కణ్ణినాయ్! కాటుకతో విశాలమైన కన్నులు కల నీ ఉన్-మణాళనై నీ స్వామిని ఎత్తనై పోదుం తుయిలెర ఇప్పటికైనా లేపి ఒట్టాయ్ కాణ్ మాకు చూపించవా! 

ఎత్తనై యేలుం పిరివాత్తగిల్లాయాల్ ఒక్క క్షణం కూడా నీ స్వామిని విడిచి ఉండవా, తత్తువమన్ఱు తగవ్ నీ స్వరూపానికి ఇది తగదు అని కొంచం కఠినంగా పిలిచారు.

ఆండాల్ తిరువడిగళే శరణం

తిరుప్పావై